Większość występujących w Polsce królików to rasy przywiezione zza granicy. Niewiele jest ras rodzimych. Do najważniejszych z nich należą bez wątpienia króliki popielniańskie.

To polska rasa królików, nad którą prace badawcze rozpoczęto już w 1950 roku, pod kierunkiem profesora Z. Kamińskiego, a następnie doktora W. Karłowicza. Wywodzi się ona od już nie istniejącej rasy albinotycznej polskiej. Prace prowadzono na fermie w Popielnie, od którego nazwę wzięła cała powstająca rasa.

Czym się wyróżnia królik popielniański?

Zaliczają się do zwierząt średniej wielkości. Najbardziej charakterystyczną cechą tych zwierząt jest piękny, jednolicie śnieżnobiały włos pokrywowy – gęsty i sprężysty, którego długość może dochodzić nawet do 3 centymetrów.
Zwierzęta te wyróżnia też szybki przyrost wagi, zwłaszcza w pierwszym roku życia i duża liczebność miotów (7-8 królicząt). Ponadto króliki popielniańskie łatwo i szybko adaptują się do niekorzystnych warunków środowiskowo-klimatycznych, co umożliwia chów przyzagrodowy. Niestety wciąż nie jest to rasa bardzo popularna i nieczęsto można spotkać hodowle, które opierałyby się na niej.